Zasiedzenie to jeden ze sposobów nabycia prawa własności nieruchomości gruntowej, budynkowej czy lokalu mieszkalnego. Zasiedzenie często jest wykorzystywane dla nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym np. w sytuacji braku stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym właścicielu. Aby nabyć prawo własności nieruchomości przez zasiedzenie należy spełnić określone przesłanki (art. 172 k.c.) i założyć sprawę w sądzie Rejonowym właściwym dla miejsca położenia nieruchomości.
Do głównych przesłanek zasiedzenia należą: posiadanie samoistne nieruchomości w dobrej lub złej wierze oraz upływ czasu. Dla posiadania samoistnego w złej wierze okres posiadania wynosi 30 lat, posiadanie w dobrej wierze 20 lat.
Jak udokumentować zasiedzenie? Wszystko zależy od sytuacji, jednak przydatne będą potwierdzenia zapłaty przez posiadacza podatku od nieruchomości, zeznania świadków sąsiadów, którzy potwierdzą, że wnioskodawca (zasiadujący) przez ostanie 20 lub 30 lat faktycznie nieruchomość posiadał.
Czy zasiedzenie jest dziedziczne? Dziedziczne jest posiadanie samoistne prowadzące do nabycia prawa własności nieruchomości. Wnioskodawca może doliczyć sobie okres posiadania samoistnego swojego poprzednika prawnego.
Gdzie złożyć wniosek o zasiedzenie nieruchomości? Wniosek taki składa się do Sądu Rejonowego, Wydziału Cywilnego właściwego według miejsca położenia nieruchomości podlegającej zasiedzeniu. Wniosek musi zostać opłaconą opłatą sądową, która wynosi 2.000 zł (dwa tysiące złotych).
Często właściciele zastanawiają się jak przerwać zasiedzenie nieruchomości. Sposobów jest kilka. Jednym z nich jest wszczęcie postępowania windykacyjnego (popularnie zwanego też eksmisją). Postępowanie ma na celu przywrócenie posiadania dotychczasowemu właścicielowi. Warunkiem jest wykazanie, że danej osobie przysługuje własność spornej nieruchomości. Innym sposobem jest postępowanie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.